Υιοθετήστε ένα πρωτάκι ...

Ο νέος θεσμός που αναπτύσσεται στα δημοτικά σχολεία είναι τα μεγαλύτερα παιδιά να «υιοθετούν» τα μικρότερα. Σαν επιλεκτικά αδέρφια. Τα μεγαλύτερα παιδιά μαθαίνουν να είναι πιο υπεύθυνα και τα μικρότερα αισθάνονται πιο ασφαλή!

Στην κοινωνία του bullying και του εκφοβισμού, χρειάζονται ιδέες που ευνοούν τη συνύπαρξη. Η μαμά Άσπα περιγράφει στο blog της την εμπειρία. «ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ ΠΗΓΑΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ, παρακολουθώ έναν καταπληκτικό θεσμό που υπάρχει στο σχολείο τους, που είναι η υιοθεσία των παιδιών της Πρώτης δημοτικού από τα παιδιά της Έκτης. Το έζησα ως μαμά παιδιών Πρώτης, και να που έφτασε η στιγμή που θα γράψω αναλυτικότερα για το θέμα, μια και πλέον έχω ολοκληρωμένη την εικόνα της διαδικασίας.

Η Εβελίνα, που φέτος πηγαίνει Έκτη, μόλις υιοθέτησε το δικό της πρωτάκι! ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΑΚΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΥΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ στην αρχή της χρονιάς από ένα εκτάκι. Το εκτάκι αναλαμβάνει να το προστατεύει, να το καθοδηγεί και να το βοηθάει καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι το πρωτάκι ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί και κάπου αλλού εκτός από τους δασκάλους του για οτιδήποτε το απασχολεί. Και τα εκτάκια κρατούν συνεχώς τα μάτια τους ανοιχτά για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστούν τα πρωτάκια τους. Δεν γνωρίζω πριν από πόσα χρόνια μπήκε σε εφαρμογή αυτός ο θεσμός στο σχολείο, ούτε ποιος τον σκέφτηκε, εκείνο όμως που βλέπω είναι ότι χρόνο με τον χρόνο αναβαθμίζεται και λειτουργούν όλα με αριστουργηματικό τρόπο. TΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΗΔΗ την αξία του θεσμού, μια και τον έχουν ζήσει ως πρωτάκια, αλλά η δασκάλα τους τους μιλάει περισσότερο γι' αυτόν και τους εξηγεί τις λεπτομέρειες της διαδικασίας.

Αντίστοιχα οι δασκάλες της πρώτης μιλάνε στα πρωτάκια τους για το τι θα συμβεί. Ο τρόπος που γίνεται η σύνδεση μεταξύ παιδιών: Το Στ1 υιοθετεί παιδιά από το Α1, το Στ2 από το Α2 κ.λπ. Δηλαδή τα τμήματα γίνονται ζευγαράκια. Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ με των παιδιών της πρώτης γίνεται στο προαύλιο, με την επίβλεψη των εκπαιδευτικών της Φυσικής Αγωγής. Πιο συγκεκριμένα, να τι έγινε την προηγούμενη εβδομάδα όπως μου τα διηγήθηκε η Εβελίνα: Τα δυο τμήματα κανόνισαν να κάνουν μια μέρα κοινή ώρα γυμναστική. Οι δυο γυμνάστριες των τμημάτων συνεργάστηκαν ώστε τα παιδιά να παίξουν παιχνίδια γνωριμίας. Εκτάκια και πρωτάκια έπαιζαν μαζί σε ζευγαράκια. Π.χ. έτρεχαν χέρι-χέρι, τα πρωτάκια πέρναγαν κάτω από τα πόδια των παιδιών της Έκτης, κλπ. κλπ. Μετά τα παιχνίδια, τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν και να γνωριστούν.

Ο στόχος της πρώτης συνάντησης ήταν να σπάσει ο πάγος, να γίνει μια πρώτη γνωριμία και τα παιδιά να δουν ότι μπορούν να συνεργαστούν και να διασκεδάσουν μαζί, ανεξάρτητα από ηλικία. ΠΑΡ' ΟΛΟ ΠΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ δεν καθορίστηκαν τα τελικά ζευγαράκια, η Εβελίνα ήρθε πολύ κοντά με ένα κορίτσι, το οποίο ήλπιζε να υιοθετήσει. Αυτό ήταν μεγάλη νίκη καθώς από την αρχή της σχολικής χρονιάς μού έλεγε: «Ελπίζω να μου τύχει αγόρι. Ελπίζω να μου τύχει αγόρι». Φοβόταν μην της τύχει κάποιο κορίτσι που να του αρέσουν οι πριγκίπισσες και τα κοριτσίστικα, γιατί σε αυτή την περίπτωση δεν θα είχαν κοινά. Το κορίτσι όμως αυτό είχε έναν μεγάλο αδελφό και αγαπούσε επίσης τα αγαπημένα της ίδιας Χελωνονιντζάκια. Ενθουσιάστηκε τόσο με το κορίτσι που μου είπε: "Ήταν εγώ σε πρωτάκι!" Και πρόσθεσε: "Μιλούσε ακατάπαυστα!" Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΑΦΗ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΠΙΣΙΜΗ και έγινε υπό την επίβλεψη των δασκάλων.

Τα εκτάκια πήγαν «επίσημη επίσκεψη» στην Πρώτη, με σκοπό να ολοκληρωθεί η διαδικασία της υιοθεσίας, που γίνεται με κλήρωση. Τα παιδιά της Έκτης πήγαν με γεμάτα χέρια. Είχαν φτιάξει χάρτινα καραβάκια που είχαν γεμίσει με λιχουδιές, και τα πρόσφεραν στα παιδιά της Πρώτης. Στη συνέχεια έγινε η κλήρωση. Το κάθε πρωτάκι πήγαινε μπροστά και τραβούσε ένα χαρτάκι με το όνομα ενός παιδιού της Έκτης. Ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών γίνονται και οι απαραίτητες προσαρμογές. Π.χ. μπορεί ένα πρωτάκι να υιοθετηθεί από δύο εκτάκια (σε περίπτωση που τα εκτάκια είναι περισσότερα στον αριθμό). Στην Εβελίνα έτυχε τελικά στην κλήρωση αγόρι. Μετά την κλήρωση, τα Εκτάκια παρουσίασαν στα Πρωτάκια ένα απλό χορευτικό που είχαν ετοιμάσει και στη συνέχεια όλοι μαζί βγήκαν στο προαύλιο για περισσότερο παιχνίδι και γνωριμία. ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΚΟΜΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ φέτος στον αποχαιρετισμό, έχω βρεθεί σε γιορτές λήξης από άλλες χρονιές και πάντα μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές είναι όταν έρχεται η στιγμή για την κοινή εμφάνιση της Πρώτης και της Έκτης.

Τα ζευγαράκια μπαίνουν χέρι χέρι και παρουσιάζουν πάντα κάτι μαζί. Μπορεί να τραγουδήσουν, μπορεί να χορέψουν, μπορεί να παίξουν κάποιο παιχνίδι. Κάθε χρονιά δεν είναι ίδια, πάντα κάτι αλλάζει, αλλά ο αποχαιρετισμός είναι πάντα συγκινητικός. Έχει αγκαλιές, λουλούδια και δάκρυα -πολλές φορές και από τους γονείς».

Πηγή: www.doctv.gr