 |
(Ένα παραμύθι των αδελφών Κατσιμίχα) |
Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια πολιτεία,
Απ’ όλες εξεχώριζε σ’ ολόκληρη τη χώρα
Μια πολιτεία όμορφη μα πάντα λυπημένη
Οι άνθρωποι αγέλαστοι κακοί και μουτρωμένοι
Δεν ξέρανε χαμόγελο και αγάπη τι σημαίνει
Της βγήκε και το όνομα: ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕIΑ
Την πολιτεία αυτή διάλεξαν να επισκεφτούν φέτος οι καλικάντζαροι. Την παραμονή λοιπόν των Χριστουγέννων, πέταξαν τα πριόνια, καβάλησαν τις άσπρες χήνες τους και ξεκίνησαν για τον επάνω κόσμο… Σε μια πλαγιά, σ’ ένα ξέφωτο του δάσους έκαιγε μεγάλη φωτιά. Πάνω στη φωτιά ένα μαύρο στρογγυλό τσουκάλι, και μέσα στο τσουκάλι έβραζε σιγά σιγά … το μαγικό βοτάνι. Οι καλικάντζαροι κάτι ετοίμαζαν, πήγαιναν ερχόντουσαν, πήγαιναν ερχόντουσαν, και τραγουδούσανε…
Βοτάνι βοτανάκι εννιά φορές να βράσεις
να γίνεις συννεφάκι στον ουρανό να φτάσεις
Επάνω από την πόλη να πας και να σταθείς
και πριν να ξημερώσει βροχούλα να γενείς
Ένα μαγικό σύννεφο σηκώθηκε από το ξέφωτο και πήγε και στάθηκε πάνω από την πόλη. Και το σύννεφο έγινε πολύχρωμη βροχή, και η βροχή πέρασε μέσα από τα κεραμίδια και τις σκεπές, κύλισε από τους φεγγίτες και τις καμινάδες, τρύπωσε μέσα στα σπίτια και τις κάμαρες, κι έπεσε επάνω στους ανθρώπους, και τους μάγεψε, κι έγιναν γελαστοί, και χαρούμενοι. Ναι! Τα πάνω ήρθαν κάτω! Την άλλη μέρα, χιόνιζε πάνω απ’ τον σιωπηλό κόσμο, χιόνιζε στις καρδιές των μοναχικών ανθρώπων. Μα δε βαριέσαι, δεν αλλάζουν έτσι εύκολα οι άνθρωποι, δεν αλλάζει σε μια νύχτα ο κόσμος!!!
Εσύ να πάψεις δάσκαλε και να μην επιμένεις
και στα παιδιά άλλη φορά τραγούδια μη μαθαίνεις.
Εσένα σε επήραμε να μάθεις στα παιδιά μας
να γράφουν, να διαβάζουνε, να ‘ρθουν στα βήματά μας…
Χόρευαν και τραγουδούσαν τα παιδιά, κι αντιλαλούσε απ’ τις φωνές όλη η πράσινη κοιλάδα, κι αντιλαλούσε γλυκά απ’ τα γέλια τους όλη…
η Αγέλαστη Πολιτεία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου