Χθες, ενόψει της
Ημέρας του Σχολικού Εκφοβισμού, ενός φαινομένου που εξαπλώνεται ανησυχητικά στα
σχολεία μας, όλοι οι μαθητές/τριες, υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών μας,
γίναμε «μια αγκαλιά». Θελήσαμε έτσι να εκφράσουμε σκέψεις, ιδέες, αντιλήψεις,
συναισθήματα κατά της σχολικής βίας με πολλούς τρόπους.
Ενημερωθήκαμε,
είδαμε βίντεο, ακούσαμε παραμύθια. Όλοι οι μαθητές/τριες με μοναδικό τρόπο
μεταφέραμε το μήνυμα υπέρ της Φιλίας και κατά της Βίας.
Εκφράσαμε τα
συναισθήματά μας για τη φιλία-βία και δημιουργήσαμε το χαλί των συναισθημάτων.
Χορέψαμε το χορό των συναισθημάτων και στο τέλος όλο το σχολείο στην αυλή
παίξαμε με τα μπαλόνια της φιλίας. Στη συνέχεια σκάσαμε τα μπαλόνια τα οποία
περιείχαν το καθένα από ένα μήνυμα για τη φιλία ή τη βία.
Φωνάξαμε δυνατά:
Έθιμο που συναντάται σε όλη την Ελλάδα. Για τη μεγάλη νηστεία του Πάσχα (40
ημερών), παρίσταναν τη Μεγάλη Σαρακοστή σαν μία γυναίκα με όλα τα
χαρακτηριστικά της νηστείας: ξερακιανή, αυστηρή, χωρίς στόμα, με χέρια
σταυρωμένα (γιατί είναι όλο προσευχή), με σταυρό στο κεφάλι και με 7 πόδια,
όσες και οι βδομάδες για το Πάσχα. Την έφτιαχναν από χαρτόνι ή πανί
παραγεμισμένο με πούπουλα και την κρεμούσαν από το ταβάνι (σαν είδος
ημερολογίου, αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ημερολόγια). Κάθε βδομάδα (ημέρα
Σάββατο) που περνούσε έκοβαν κι από ένα πόδι μέχρι να φτάσει το Πάσχα. Το
τελευταίο πόδι το έβαζαν μέσα σ’ ένα ξερό σύκο ή σ’ ένα καρύδι. Όποιος το
‘βρισκε ήταν ο τυχερός.
Πανελλήνιο
έθιμο της πρωτομαρτιάς. Είναι η συνήθεια να δένουν οι μητέρες στο χέρι ή στο
πόδι των παιδιών τον λεγόμενο «Μάρτη», κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα, για
να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου, οι οποίες θεωρούνται
πολύ επικίνδυνες. Για ν’ αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου έδεναν στον καρπό
του χεριού ή και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού τον «μάρτη», δηλαδή μια λινή
κλωστή, άσπρη και κόκκινη ή και χρυσή, στριμμένη, αφού πριν την κρέμαγαν σε
κλώνους τριανταφυλλιάς και την εκθέσουν τη νύχτα στα άστρα. Τον «μάρτη» τον
φορούσαν ως την Ανάσταση. 
