Τα κυριότερα λάθη που κάνουν οι γονείς με τα παιδιά!

Γονιός και παιδί, μία σχέση ιδιαίτερη και μοναδική. Μία σχέση που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού, αφού γονιός είναι εκείνο το πρότυπο, που ειδικά στα πρώτα του βήματα το παιδί, θα προσπαθήσει να μιμηθεί και να κάνει υπερήφανο, κάτι που δικαιολογείται απολύτως, καθώς το παιδί δεν έχει αποκτήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα.

 Από την πλευρά του ο γονιός, χάριν της ιδιαίτερης αγάπης που τρέφει για το παιδί, υποπίπτει στο σφάλμα που ονομάζεται αδυναμία. Η αδυναμία δημιουργεί άγχη και φοβίες, που οδηγούν πολλές φορές σε υπερβολές! Θα αναφερθούμε λοιπόν στα λάθη που σχετίζονται με τις υπερβολές που πράττουν οι περισσότεροι γονείς και δημιουργούν με αυτόν τον τρόπο, λανθασμένες εντυπώσεις- εικόνες στα παιδιά.

1.Επιβράβευση με παιχνίδια. Μία λανθασμένη εκδήλωση αγάπης και ενδιαφέροντος από την πλευρά του γονιού, ή ακόμη και μία εκδήλωση σκοπιμότητας προκειμένου ο γονιός να εξαγοράσει την ησυχία του από το παιδί. Πολλοί γονείς υπόσχονται υλικά αγαθά, δημιουργώντας στο υποσυνείδητο του παιδιού την ιδέα ότι η σχέση τους είναι ένας κύκλος δοσοληψίας, με αποτέλεσμα το παιδί να αντιλαμβάνεται το ίδιο για όλες τις σχέσεις. Η επιβράβευση με υλικά αγαθά, εμποδίζει το παιδί να διακρίνει την έννοια και την αξία της ουσιώδους αγάπης. Το σημαντικό είναι να βοηθήσουμε το παιδί να κατανοήσει ότι το παιχνίδι είναι μια στιγμή χαράς και ψυχαγωγίας και όχι ένα κριτήριο που θα καθορίσει τη σχέση μας!

2.Υπερεκτίμηση ικανοτήτων. Ανατρέφουμε ένα παιδί με τα προτερήματά και τις αδυναμίες του. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι το παιδί μας είναι ικανό για όλα και να το πιέζουμε με πολλές δραστηριότητες και υποχρεώσεις. Δημιουργούμε ένα περιβάλλον άγχους για το παιδί, το οποίο θα επιφέρει δυσαρέσκεια, αναποτελεσματικότητα και εν τέλει απογοήτευση. Είναι σημαντικό να παρατηρούμε την κλίση του παιδιού από μικρή ηλικία και να την ενισχύουμε, καθώς και να του παραχωρούμε το χρόνο να εκφράζεται ελεύθερα και δημιουργικά, ώστε να υπάρχει ισορροπία στο ψυχισμό του.

3.Καλλιέργεια φόβου. Τα μικροατυχήματα δε λείπουν ποτέ από τις δραστηριότητες ενός παιδιού. Ωστόσο πολλές φορές συμβαίνει το κλάμα ενός παιδιού να συνδέεται όχι τόσο με τον πόνο που προκάλεσε το ατύχημα, αλλά με το φόβο της επίπληξης.Αυτό έχει ως επακόλουθο τη σταδιακή καλλιέργεια ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Ιδανική συμπεριφορά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να διδάσκουμε στο παιδί μας, το πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με θάρρος και όχι να του μεταδίδουμε υστερία, άγχος και πανικό. Οι επίκτητες φοβίες των ανθρώπων, έχουν αφετηρία τα παιδικά χρόνια και είναι αυτές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό, το πως αντιλαμβάνεται το μυαλό, τη δυσκολία σε μια κατάσταση.

4.Υπερβολική καθαριότητα. Ζούμε σε ένα περιβάλλον αρκετά ανθυγιεινό(ατμόσφαιρα, τροφές κ.α). Το να μετατρέψουμε το χώρο μας σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον δεν προσφέρει τη δυνατότητα στον οργανισμό του παιδιού να αναπτύξει αντισώματα. Σαφώς και πρέπει να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής, αλλά είναι εξίσου σημαντική η αλληλεπίδραση με τη φύση και τους μικροοργανισμούς της. Μην πανικοβληθείτε λοιπόν αν δείτε το παιδί σας γεμάτο λάσπες, να ξέρετε ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι μπορούν να μεταδώσουν πολλά περισσότερα μικρόβια στα παιδιά.

5.Αλόγιστη χρήση τεχνολογίας. Η τεχνολογία έχει εισχωρήσει στη ζωή μας για τα καλά, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ιδανική ενασχόληση για ένα παιδί. Το παιδί πρέπει να έρθει σε επαφή και να γνωρίσει τα οφέλη της πραγματικής ζωής και όχι την εικονική πραγματικότητα. Η σωματική άσκηση και η εκμάθηση της συλλογικής προσπάθειας, είναι απαραίτητα εφόδια για τη σκληραγώγηση και την πορεία των παιδιών στην κοινωνία. Ο παιδικός εγκέφαλος αποτυπώνει εικόνες που επηρεάζουν την αντίληψη του. Να είστε προσεκτικοί με τη χρήση τεχνολογικών συσκευών (επιλογή παιχνιδιών, διάρκεια ενασχόλησης, επίβλεψη).

6.Η ψευδαίσθηση της νίκης. Ο πρὠτος "αντίπαλος" στις δραστηριότητες ενός παιδιού είναι ο γονιός του. Στην αναμέτρηση γονιού -παιδιού, νικητής είθισται να είναι το παιδί. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ικανοποίησης και ενθουσιασμού, το οποίο μπορεί να καταρρεύσει όταν το παιδί αναμετρηθεί με τους φίλους του. Είναι πολύ σημαντικό να διδάσκουμε ότι και η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού και μας βοηθάει να διορθώσουμε τα λάθη μας ώστε να βελτιωθούμε. Το παιδί σταδιακά βιώνει την αξία της υπομονής, της επιμονής και της προσπἀθειας.

7.Εμμονή με το φαγητό. Στο ελληνικό γονίδιο έχει καταγραφεί το λεγόμενο κατοχικό σύνδρομο. Πολλές φορές η αγωνία να αναπτυχθεί το παιδί καλά και να έχει μία πλούσια διατροφή, μας ωθεί σε υπερβολές και δημιουργεί μία επιπλέον πίεση στο παιδί. Δεν είναι τυχαίο ότι κατέχουμε μία από τις υψηλότερες θέσεις παχυσαρκίας, είναι πολύ σημαντικό όμως για μία ολοκληρωμένη διατροφή να επικεντρωθούμε στην ποιότητα των τροφών και όχι να μας καταβάλλει το άγχος της ποσότητας.

8.Καλλιέργεια αντιπαλότητας για το άλλο φύλο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται η φράση "φταίει ο πατέρας σου - φταίει η μητέρα σου" ή παρόμοιες φράσεις που χρησιμοποιούν οι γονείς για να αποδώσουν ευθύνες. Είναι σημαντικό οι αποφάσεις των γονιών να λαμβάνονται από κοινού, ώστε να μην προκαλούν σύγχυση στο παιδί. Στο μέλλον του, θα βοηθήσει την αρμονική συμβίωση με το αντίθετο φύλο, να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και όχι να στηρίζεται σε προκαταλήψεις απόρροιας οικογενειακών κακέκτυπων.

9.Αντιμετώπιση εφηβείας. Στο στάδιο της εφηβείας παρατηρούμε δύο λανθασμένες συμπεριφορές εκ μέρους των γονέων. Η πρώτη βρίσκεται στα πλαίσια του αυστηρού ελέγχου και της κριτικής. Προέρχεται από το άγχος που κυριεύει το γονιό, καθώς το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να προσανατολίζεται και να διαμορφώνει τις προτιμήσεις του. Η δεύτερη υπόκειται στην πλήρη ανεξέλεγκτη ελευθερία, η οποία προέρχεται από την αίσθηση ότι το δικό μας παιδί, είναι έξυπνο, σωστό και μπορεί να διαχειριστεί σωστά τα πάντα. Η ιδανική συμπεριφορά βρίσκει απήχηση στις φιλικές συζητήσεις και στην έμπρακτη κατανόηση. Ο γονιός είναι σε θέση βάσει της εμπειρίας του και των επιχειρημάτων του, να δείξει στο παιδί ότι είναι η πιο αξιόλογη και ειλικρινής σχέση που έχει.

10.Λανθασμένα πρότυπα. Στην προσπάθειά μας, να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικά και επαγγελματικά επιτυχημένο παιδί φτάνουμε στο σημείο να καθορίζουμε τις επιλογές του, ακόμα και να το συγκρίνουμε με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Η αποκορύφωση στην επιρροή αυτή, συμβαίνει όταν προσπαθούμε να υποδείξουμε ακόμα και τα κριτήρια για την επιλογή συντρόφου. Η ευτυχία και η επαγγελματική καταξίωση,δεν αποτελεί μια κοινή συνταγή για όλους. Πρέπει να κατανοούμε τα χαρίσματα του παιδιού και όχι να τα κατευθύνουμε άμεσα ή έμμεσα, βασισμένοι στις δικές μας αντιλήψεις.

Η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχει αντίκτυπο τόσο στην οικογένεια όσο και στην κοινωνία. Ας χρησιμοποιούμε εκείνες τις μεθόδους που βασίζονται στην αγάπη και όχι στο φόβο, που προβάλλουν τις ηθικές αξίες και όχι τα στερεότυπα! Κανείς δεν είναι τέλειος... η καλή πρόθεση μετράει πάντα!

http://lovedoctor.gr