Φόβος – Αγωνία – Θυμός

Μια ακόμη σειρά εργασιών των παιδιών που παρακολουθούν το τμήμα Ένταξης του Σχολείου μας, φιλοξενεί η σελίδα. Θέμα τους, τα συναισθήματα: Ο θυμός, η αγωνία, ο φόβος...

Ο Κύριος Θυμός

Κάποτε μια κρύα και συννεφιασμένη μέρα ο Κύριος Θυμός , θύμωσε πάρα πολύ κι έφυγε από το σπίτι του.

Πήγε σ' ένα όμορφο χωριό. Γνώρισε πολλούς ανθρώπους. Μόλις γνώρισαν τον Κύριο Θυμό οι άνθρωποι, θύμωσαν. Το όμορφο χωριό , έγινε ένα θυμωμένο χωριό. Όλοι μιλούσαν θυμωμένα.

Άρχισαν να σκέφτονται, ότι κάτι έπαθαν. Ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να διώξουμε τον Κύριο Θυμό. Μ' ένα σχέδιο φοβερό, έδιωξαν τον Κύριο Θυμό. Έμεινε μόνος του στο δρόμο, κρύωσε κι έφυγε μακριά από το χωριό.

Από τότε οι χωριανοί ήταν ξανά χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Χυμός και θυμός

Με το χυμό μας φεύγει ο θυμός

Ο θυμός φοβάται το χυμό

Ο χυμός διώχνει το θυμό

Με όπλο το χυμό δεν έχουμε θυμό

Πιες ένα χυμούλη να σου φύγει ο θυμούλης

Ο φόβος και η αγωνία

Μια κρύα μέρα του χειμώνα , δυο φίλοι, η Αγωνία και ο Φόβος, σκέφτηκαν να πάνε στο ήρεμο και δροσερό δάσος να βρούνε ένα καινούριο σπίτι για να μετακομίσουν. Ήθελαν να το ονομάσουν σπίτι του φόβου και της αγωνίας.

Περπάτησαν και έψαξαν πολλές μέρες μέσα στο ήρεμο δάσος. Συνάντησαν πολλά μικρά και μεγάλα ζώα, δέντρα, θάμνους και μελωδικά πουλιά. Τους ζήτησαν βοήθεια...

Κανένας δεν ήταν πρόθυμος να τους βοηθήσει. Κουρασμένοι, πεινασμένοι και κρυωμένοι όπως ήταν, συνάντησαν σε κάποια γωνιά του δάσους την Κυρία Λύπη. Η Κυρά Λύπη τους βοήθησε να βρούνε το σπίτι που έψαχναν εδώ και αρκετές μέρες. Έτσι όλοι μαζί έμειναν σε ένα μικρό , ψυχρό και σκοτεινό σπίτι, μακριά από το ήρεμο και χαρούμενο δάσος.

Το δάσος έμεινε χωρίς φόβο, αγωνία και λύπη. Ήταν μόνο χαρούμενο, ήρεμο και ευτυχισμένο...