Η λήψη αποφάσεων είναι πολύ σημαντική δεξιότητα για τη
μελλοντική ευτυχία και επιτυχία του παιδιού μας. Ο Dr. Jim Taylor, κλινικός
ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Denver, μας δίνει τους τρόπους για να μάθουμε
στα παιδιά μας να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις από τη νηπιακή ακόμη ηλικία.
Όταν είναι μικρά τα παιδιά εμείς οι γονείς τα βοηθάμε στις
αποφάσεις τους, ως προς το τι θα φορέσουν, τι θα φάνε, τι ταινίες θα
παρακολουθήσουν ή τι βιντεοπαιχνίδια θα διαλέξουν. Καθώς μεγαλώνουν, τα
αφήνουμε να διαλέξουν μόνα τους όλα αυτά…αλλά παρεμβαίνουμε πολύ σε θέματα πιο
ουσιαστικά, όπως ποιους φίλους να κάνουν, σε ποιο σχολείο νιώθουν καλά, ή ποια
εξωσχολική δραστηριότητα τα κάνει ευτυχισμένα.
Σύμφωνα πάντως με τον Dr. Jim Taylor, το θέμα δεν είναι
για το αν θα πάρουν μια σωστή ή λάθος απόφαση. Έτσι κι αλλιώς και οι λάθος
αποφάσεις συμβάλλουν πολύ στην ανάπτυξη και εξέλιξη μας. Το θέμα είναι να έχουν
το θάρρος να μπορούν να ελίσσονται ανάλογα με τις περιστάσεις!
Γι’ αυτό τα παιδιά πρέπει να κάνουν ανόητα πράγματα. Οι
κακές αποφάσεις τα βοηθούν να βιώσουν κάποιες δυσάρεστες συνέπειες και να μην
επαναλάβουν τα ίδια λάθη στο μέλλον. Και τι γίνεται αν τα παιδιά παίρνουν
συνεχώς τις λάθος αποφάσεις; Σε αυτό το σημείο οι γονείς θα πρέπει να
αναλογιστούν τι κάνουν εκείνοι λάθος. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν οι γονείς δεν
τα θεωρούν ποτέ υπεύθυνα για κάτι και προσπαθούν να τα καλύπτουν όταν προκύπτει
πρόβλημα. Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν ότι δεν είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις
τους και να μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν ηλίθια πράγματα χωρίς φόβο για τις
συνέπειες. Οι μακροπρόθεσμες προσωπικές, κοινωνικές και επαγγελματικές
επιπτώσεις θα είναι τα παιδιά αυτά να μην καταφέρνουν να παίρνουν αποφάσεις,
αλλά και όταν το κάνουν να μην μπορούν να ξεχωρίσουν τη σωστή από τη λάθος.
Ναι, η αλήθεια είναι ότι και τα παιδιά συχνά διαλέγουν
κάτι, μετά το παρατάνε, ή αλλάζουν γνώμη και καταλήγουν να νιώθουν ότι δεν
πήραν τη σωστή απόφαση.
Πόσο χρήσιμη είναι η λήψη «κακών αποφάσεων»;
Ο δόκτωρ Taylor συχνά στις συνεδρίες του με παιδιά κάνει
μια πρώτη ερώτηση: «Πόσοι από εσάς έχουν κάνει ανόητα πράγματα;» Όλα τα παιδιά
σηκώνουν το χέρι. Μετά κάνει μια δεύτερη: «Πόσοι από εσάς θα ξανακάνατε ανόητα
πράγματα;» Όλα τα παιδιά σηκώνουν και πάλι το χέρι. Και μετά τα ρωτάει: «Γιατί
κάνετε ανόητα πράγματα;» Οι απαντήσεις των παιδιών είναι οι εξής:
Γιατί δεν το σκέφτηκα καλά
Γιατί προς στιγμή μου φάνηκε διασκεδαστικό
Γιατί βαριόμουν
Γιατί ένιωθα πίεση
Γιατί δεν είχα υπολογίσει τις συνέπειες
Όταν τους ξαναρωτούσε αν θα έκαναν το ίδιο ηλίθιο πράγμα
τα περισσότερα παιδιά απαντούν με βεβαιότητα: «Όχι».
Συμπέρασμα:
Τα παιδιά δεν έχουν την εμπειρία, ούτε την προνοητικότητα που έχουν οι μεγάλοι.
Επίσης σε μικρές ηλικίες είναι πολύ εγωκεντρικά και…κοντόφθαλμα. Γι’ αυτό
άλλωστε παραβλέπουν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των πράξεων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου