Πώς ακούμε τα συναισθήματα των παιδιών;

 

Πολλές φορές τα συναισθήματα των παιδιών μάς κάνουν να αισθανόμαστε άβολα και δεν ξέρουμε πώς να τα χειριστούμε, είτε πρόκειται για αρνητικά όπως είναι ο θυμός, ο φόβος, η ζήλια  η στενοχώρια, είτε πρόκειται για θετικά όπως είναι η χαρά, ο θαυμασμός ή η ικανοποίηση.

Αυτό συμβαίνει καθώς οι ενήλικες δεν έχουν μάθει να εμπιστεύονται τα συναισθήματα των παιδιών και πιθανόν φοβούνται μήπως τα παιδιά τους πληγωθούν αν τα βιώσουν. Συνήθως όταν ερχόμαστε σε επαφή με το παιδί που είναι μπροστά μας, ερχόμαστε και σε επαφή με το παιδί που βρίσκεται μέσα μας, χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.

Τα παιδιά μάς γυρνάνε συχνά στην δική μας παιδική ηλικία και σε συναισθήματα που στο δικό μας σπίτι δεν εκφράζονταν ή εκφράζονταν υπό όρους, αλλά και στις αντιδράσεις των δικών μας γονιών.

Το μήνυμα που συχνά περνάμε στα παιδιά είναι ότι δεν είναι καλό να βιώνουμε τα συναισθήματά μας ούτε να μιλάμε γι΄ αυτά. Αν όμως δεν αφήνουμε τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, συμβάλλουμε άθελά μας στο να τα “κουκουλώνουν”. Συνεπώς τα παιδιά νιώθουν ένταση, θυμό, την αίσθηση ότι κανείς δεν τα καταλαβαίνει και ότι δεν θα έπρεπε να αισθάνονται έτσι.

Στην προσπάθειά μας να προστατεύσουμε τα παιδιά έχουμε μάθει να τα συμβουλεύουμε και να επιλύουμε τις δυσκολίες τους. Ωστόσο για να διευκολύνουμε τα παιδιά να εκφρασθούν έχουν ανάγκη να τα ακούμε με την αμέριστη προσοχή μας, χωρίς να ρωτάμε γιατί, χωρίς να τους δίνουμε λύσεις ή να προσπαθούμε να τα μεταπείσουμε. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά μόνο να καθρεφτίζουμε αυτό που μας λένε αναγνωρίζοντας το συναίσθημά τους. Αυτό βοηθάει τα παιδιά να:

• Βιώνουν τα συναισθήματά τους χωρίς να αισθάνονται αδύναμα

• Νιώθουν αποδοχή για αυτό που είναι.

• Νιώθουν ότι τα καταλαβαίνουν χωρίς να τους ασκείται κριτική.

• Έχουν την ελευθερία να εξωτερικεύουν συναισθήματα ακόμα και τα πιο δύσκολα.

• Αισθάνονται πιο ανάλαφρα και δημιουργικά.

• Νιώθουν ότι τα εμπιστεύονται και ότι γι αυτό μπορούν να τα καταφέρουν σε ό,τι προσπαθούν.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να είμαστε καθρέφτες των παιδιών και χρειάζεται διαρκή προσπάθεια και εξάσκηση. Δεν πρόκειται απλά για την επίτευξη ενός στόχου αλλά για μια συνεχή διαδικασία που ενδέχεται να μας απογοητεύσει και να νιώσουμε ότι δεν τα καταφέρνουμε, καθώς ο τρόπος που έχουμε μάθει να ακούμε σε ολόκληρη την ζωή μας είναι πολύ διαφορετικός. Όσο περισσότερο όμως προσπαθούμε να ακούσουμε το παιδί μας τόσο ερχόμαστε πιο κοντά του και δημιουργούμε μια σχέση ζωής μαζί του.

http://www.psixologikosfaros.gr