Τραυματισμοί στο νερό: Τι πρέπει να προσέχουμε;

Οι τραυματισμοί στο νερό το καλοκαίρι είναι συνηθισμένο φαινόμενο – υπολογίζεται ότι ο ένας στους δέκα λάτρεις της κολύμβησης και των θαλάσσιων σπορ παθαίνει κάποιο μικροτραυματισμό κατά την ενασχόλησή του με αυτά και ότι ένας στους εκατό τραυματίζεται πιο σοβαρά.

Πολλοί τραυματισμοί συμβαίνουν κατά το κολύμπι. Στο ελεύθερο είναι συχνές οι μυϊκές κακώσεις στους ώμους, τα «τραβήγματα» των μυών και των συνδέσμων στη σπονδυλική στήλη και οι μυϊκές κράμπες στα πόδια.

Αντίστοιχα, στο πρόσθιο και την πεταλούδα οι πιο συχνοί τραυματισμοί είναι τα «τραβήγματα» και τα «πιασίματα» στον αυχένα (όταν το κεφάλι ωθείται απότομα με δύναμη έξω από το νερό), καθώς και τα «τραβήγματα» των μυών και των συνδέσμων στους σπονδύλους του θώρακα και της μέσης λόγω των ειδικών κινήσεων που απαιτούν αυτά τα στυλ κολυμβήσεως.

Στο ύπτιο, τέλος, παρατηρούνται τραυματισμοί στους ώμους και τα πόδια όπως στο ελεύθερο, αλλά όχι στη μέση επειδή αυτή ακουμπά στο νερό.

Οι πιο επικίνδυνοι τραυματισμοί, ωστόσο, συμβαίνουν με τις βουτιές, κυρίως όταν αυτές γίνονται από ψηλά και από μη εκπαιδευμένους ανθρώπους. Οι βουτιές από ύψος τριών ή πέντε μέτρων και η πτώση υπό γωνία στο νερό μπορεί να οδηγήσουν σε υπερέκταση της μέσης και κάταγμα στους σπονδύλους της.

Οι βουτιές από βατήρα κρύβουν κίνδυνο πρόσκρουσης του αυχένα ή της μέσης σε αυτόν, με ολέθριες συνέπειες. Το ίδιο και οι βουτιές σε άγνωστα ή ρηχά νερά, που κρύβουν κίνδυνο πρόσκρουσης του κεφαλιού σε κάποιον βράχο ή στον πυθμένα της θάλασσας και πιθανή συνέπεια κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και σύνθλιψη των σπονδύλων του αυχένα.

Συνεπώς, οι βουτιές από ψηλά ή σε άγνωστα ή σε ρηχά νερά πρέπει να αποφεύγονται, ενώ όσοι δεν γυμνάζονται συστηματικά πρέπει να προσέχουν πώς και επί πόση ώρα κολυμπούν, μέχρις ότου βελτιωθεί η φυσική τους κατάσταση.