Εκδρομή σε μια άλλη Ελλάδα

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Αναμνηστική φωτογραφία στον Ιππόδρομο

   Φέτος, από την αρχή της σχολικής χρονιάς τέθηκε το ζήτημα της εκδρομής της Στ’ τάξης του σχολείου μας. Έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη. Τελικά επικράτησε με διαφορά η Κωνσταντινούπολη. Από τότε περίμενα με αγωνία να έρθει η ώρα της εκδρομής.

   «Μανώλη, έχεις ετοιμάσει τη βαλίτσα σου; Ξεκινάμε! ακούστηκε βιαστική η φωνή της μαμάς... Όπως καταλαβαίνετε ο καιρός πέρασε και ήρθε η ώρα της αναχώρησής μας. Αφού βάλαμε τις αποσκευές μας στο λεωφορείο και τακτοποιηθήκαμε στις θέσεις μας, ξεκινήσαμε το ταξίδι για την Κων/πολη. Η ώρα ήταν 20:20. Η διαδρομή ήταν μεγάλη και γι’ αυτό μέχρι να φτάσουμε κάναμε αρκετές ενδιάμεσες στάσεις . Ταξιδεύαμε όλο το βράδυ και κατά το ξημέρωμα αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα σπίτια της πόλης.

  

Στο Ντολμά Μπαξέ

Χωρίς να χάσουμε χρόνο και παρά την κούραση και το ξενύχτι μας, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στους διάφορους προορισμούς. Πρώτη στάση ο Ιππόδρομος, μέρος όπου φύλαγαν τα άλογα και διεξάγονταν οι ιπποδρομίες. Εντύπωση μας έκανε μια αρχαία Αιγυπτιακή κολώνα στο κέντρο του Ιπποδρομίου, προφανώς τρόπαιο κάποιας εκστρατείας. Η επόμενή μας επίσκεψη στο Μπλε Τζαμί, ήταν πολύ σύντομη λόγω εργασιών συντήρησης και έτσι συνεχίσαμε για την Αγιά Σοφιά. Ότι και να πει κανείς γι’ αυτό το στολίδι του Ελληνισμού είναι λίγο. Από όποιο σημείο της Κων/πολης κι αν στέκεται κανείς, όσο μακριά κι αν βρίσκεται, πάντα βλέπει την Αγιά Σοφιά να υψώνεται επιβλητική εκεί ψηλά, σαν να ήθελε να μας θυμίζει συνεχώς ότι κάποτε τα μέρη αυτά ήταν Ελληνικά. Προχωρήσαμε στο εσωτερικό της, έχοντας στα αυτιά μας ακουστικά , για να ακούμε τις πολύτιμες πληροφορίες που μας έδινε ο ξεναγός. Σκέφτηκα ότι ακόμη και χωρίς ακουστικά, χωρίς ξεναγό όλα αυτά που βλέπαμε εκεί μέσα ήταν αρκετά για να μας «μιλήσουν» από μόνα τους. Κάποιοι μάλιστα σχολίασαν το γεγονός ότι σε σχέση με το παλαιότερα χρόνια υπήρχαν πολλές αλλαγές, και ότι οι Τούρκοι είχαν αποκαλύψει περισσότερα ψηφιδωτά και αγιογραφίες. Μετά από αρκετή ώρα περιήγησης, βγήκαμε και πήγαμε στη βυζαντινή δεξαμενή. Ένα εντυπωσιακό σε διαστάσεις και σχεδιασμό υδραγωγείο το οποίο τροφοδοτούσε την πόλη σε περιπτώσεις πολέμου ή πολιορκίας. Στη συνέχεια πήγαμε στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής από την οποία πήραμε αγίασμα που ανάβλυζε από τρεχούμενες πηγές και στη συνέχεια στο ξενοδοχείο. Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο ήθελα πολύ να πέσω για ύπνο, όμως το πρόγραμμα μας δεν είχε τελειώσει ακόμη κι έτσι κατεβήκαμε κάτω και συνεχίσαμε. Επόμενος σταθμός η Ελληνική Σχολή Ζάππειο, όπου συζητήσαμε με τους διδάσκοντες της σχολής, οι οποίοι μας εξήγησαν τον τρόπο λειτουργίας της και απάντησαν σε όλες μας τις απορίες. Μετά από εκεί ξεκίνησε ο ελεύθερός μας χρόνος, στον οποίο είδαμε διάφορα αξιοθέατα της πόλης και στο τέλος καταλήξαμε αποκαμωμένοι στο ξενοδοχείο. Επιτέλους μετά από 26 ώρες διαδρομής, είχε έρθει η ώρα του πολυπόθητου ύπνου...

Στον Άγιο Γεώργιο (Πατριαρχείο)

   Φυσικά, όπως πάντα όταν είσαι κουρασμένος το ξυπνητήρι χτυπάει πολύ πιο πριν χορτάσεις τον ύπνο σου. Έτσι γύρω στις 08:20 ξεκινήσαμε το πρόγραμμα της ημέρας με την επίσκεψή μας στο Ντολμά Μπαχτσέ. Εντυπωσιακά παλιά Τουρκικά ανάκτορα, με μεγάλους χώρους, πανάκριβα χειροποίητα χαλιά και πολύ μεγάλους πολυέλαιους. Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ο πιο βαρύς από αυτούς ζύγιζε περίπου 4,5 τόνους. Σε κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε σε έναν μεγάλο πίνακα ο οποίος απεικόνιζε Τούρκους στρατιώτες να σφάζουν και να κρεμούν Έλληνες τσολιάδες. Προς στιγμήν εκνευρίστηκα, στη συνέχεια όμως σκέφτηκα ότι βρισκόμουν σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός τους στηρίζεται σε μνημεία ξένων χωρών και σε λεηλασίες από τους διάφορους πολέμους. Αιγυπτιακή κολώνα, Ελληνικά μνημεία και ποιός ξέρει τι άλλο... Φύγαμε από εκεί με ανάμικτα συναισθήματα, μπήκαμε στο λεωφορείο και από εκεί στο καράβι για την κρουαζιέρα στα παράλια του Βόσπορου. Περάσαμε από τις δύο κρεμαστές γέφυρες και σε  όλη τη διάρκεια της πορείας μας, εντυπωσιαστήκαμε από την φυσική ομορφιά και τον πλούτο της περιοχής. Πανέμορφες πλαγιές και δάση σε συνδυασμό με τη θάλασσα και τα εντυπωσιακά σπίτια που όπως πληροφορηθήκαμε ήταν μόνο για προνομιούχους! Πάλι στο μυαλό μου η ίδια σκέψη, δικά μας μέρη, δικά μας σπίτια με τα οποία οι Τούρκοι θησαυρίζουν και εμείς έπρεπε να πληρώσουμε για να τα δούμε. Ευτυχώς ο καιρός ήταν υπέροχος και έκανε την κρουαζιέρα μας απολαυστική. Μετά από εκεί σειρά είχε η επίσκεψή μας στο Πατριαρχείο και την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Εκεί παρακολουθήσαμε  τη Θ. Λειτουργία και πήραμε ευλογία από τον Πατριάρχη ο οποίος μας έδωσε αναμνηστικά σταυρουδάκια. Κατόπιν περιηγηθήκαμε για αρκετή ώρα στην αγορά του Καπαλί Τσαρσί και πήραμε το μετρό της πόλης για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Η συνέχεια της βραδιάς, είχε βουτιές στη θερμαινόμενη πισίνα του ξενοδοχείου, φαγητό έξω μαζί με φίλους και επιτέλους...ύπνο!

 

Κρουαζιέρα στο Βόσπορο

  Το επόμενο πρωί μαζευτήκαμε όλοι κάτω μαζί με τις αποσκευές μας. Μόνο που αντί για το ξεκίνημα της εκδρομής, οδεύαμε προς το τέλος της. Επισκεφτήκαμε τη Μονή των Βλαχερνών, πήραμε αγίασμα και ψάλαμε το «Τη Υπερμάχω». Επισκεφθήκαμε την Αιγυπτιακή αγορά όπου φάγαμε βραστό καλαμπόκι και αγοράσαμε πολλά διαφορετικά είδη από λουκούμια, τα οποία ήταν πολύ νόστιμα. Έπειτα από όλα αυτά μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής. Η διαδρομή περιελάμβανε λίγες στάσεις για ξεκούραση και πολλές σκέψεις και εικόνες... Γύρω στις  21:15 φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας και αισθανόμουν σαν να έλειπα περισσότερο χρόνο απο εκεί.

   Η κούραση των ημερών, δε μας άφησε στην αρχή να επεξεργαστούμε το πλήθος και την «αξία» των όσων είδαμε στην εκδρομή. Ακόμη και μέχρι τώρα όμως, κάθε μέρα που περνάει, φέρνει στο μυαλό μου όλο και με περισσότερες λεπτομέρειες το μεγαλείο του Ελληνισμού.

                                                  Μανώλης Κουλιέρης