Ιούνης

Ο μήνας Ιούνιος έχει πάρει το όνομά του από την σύζυγο του Δία  την θεά Ήρα, στα λατινικά juno. Ο Ιούνιος είναι ο μήνας  του θερισμού. Για τον λόγο αυτό τον λένε “θεριστή” Στην χώρα μας το σιτάρι αποτελεί την βασική τροφή μας. Είναι ο μήνας που παλιά γιόρταζαν οι αρτοποιοί, ζυμώναν και ψήναν το πρώτο ψωμί με το αλεύρι της καινούργιας χρονιάς. Επίσης  σε άλλα πιο ορεινά μέρη που δεν είχαν ποτάμια, είχαν την τιμητική τους και τα γαϊδουράκια, γιατί με αυτά γύριζαν τον μύλο που άλεθε το σιτάρι. Στις 24 Ιουνίου έχουμε την θερινή ισημερία, την ημέρα του Άϊ Γιάννη έχουμε το θερινό λιοτρόπι.Για τον λόγο αυτό ονομάζεται του “Άϊ Γιαννιού του λιοτροπιού”.  Ο ήλιος στρέφεται προς τα νότια.

Ο μήνας Ιούνιος ονομάζεται και “Ερινιαστής”, ερινιάζω θα πει γονιμοποιώ την ήμερη συκιά με κλαδί άγριας. Δύο είναι τα σπουδαιότερα έθιμα του Ά¨ Γιαννιού, οι φωτιές, τις ονομαζόμενες “Μπουμπούνες”. Αυτοί που πηδούν τις φωτιές, ζώνουν την μέση τους με λυγαριά για να μην τους πονάει, και πηδούσαν τρεις φορές την φωτιά σταυρωτά βαστώντας ένα σίδερο στην μέση τους, για να είναι σιδερένιοι. Το δεύτερο σπουδαιότερο έθιμο είναι το μαντικό μέρος. Η σκιομαντεία, μόλις προβάλει ο ήλιος παρατηρούν την σκιά τους, αν δεν δουν κεφάλι τότε αυτό είναι κακός οιωνός, αν την δουν με δύο κεφάλια, εάν είναι ανύπαντρη η κοπελιά τότε θα παντρευτεί. Σε άλλα μέρη το μεσημέρι  της ημέρας αυτής πηγαίνουν στα πηγάδια, να δουν το πρόσωπο αυτού που θα πάρουν. Το πιο γνωστό μαντικό έθιμο είναι ο “Κλήδωνας”. Μόλις τελειώσουν οι φωτιές ετοιμάζεται ο κλήδωνας. Δύο παιδιά αγόρια ή κορίτσια, παίρνουν από τρεις πηγές ή βρύσες το αμίλητο νερό. Πρέπει να μην είναι ορφανά και την ώρα που πάνε και γυρνάνε με το νερό, να προσέχουν μην μιλήσουν σε κανένα. Το νερό αυτό το ρίχνουν σε ένα πήλινο δοχείο, που το λένε “Τραγούδα”.