Συνεχίζοντας το ημερολόγιο ενός στρατιώτη στην Πίνδο.

    Σ. Τζιρόπουλος, Ημερολόγιον από τον πολεμον του 1940, Νέα Θέσις, Αθήνα 1997
Ο συγγραφέας επιστρατεύθηκε και υπηρέτησε στον ελληονοϊταλικό πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας .Ο Στέλιος Τζιρόπουλλος διαθέτει λιτό και απέριττο αφηγηματικό λόγο, ενώ οι περιγραφές του παραμένουν αυστηρές. 

   12 Σεπεμβρίου 1940 – Πέμπτη, Αγίου Σπυρίδωνος
Ξεκινήσαμε πρωί-πρωί για μια κορυφή, περιπατώντας ως τας τρείς σε μονοπάτια σχεδόν αδιάβατα και ανεβαίναμε, όλο ανεβαίναμε. Εδώ μας έπιασε χιόνι και όλο ανεβαίναμε κάτω από τις χιονοστιβάδες που μας εκάλυπταν αλλάζοντας το χακί χρώμα της στολής μας σε λευκόν. Δυσκολοτέρα ανάβασις δεν μπορούσε να γίνη, προχωρούσαμε με την ψυχή στα δόντια. Επί τέλους εφθάσαμε σε ένα ερειπωμένο χωριό, το περίφημο Πιτσάρι το

οποίον όπως μας είπαν το είχαν πυρπολήσει οι Ελληνες το 1913. Εδώ εφάγαμε από μισή κονσέρβα χωρίς ψωμί. Το βράδυ κομηθήκαμε σ’ ένα ερειπωμένο σπίτι, αφού προηγουμένως μας εκέρασαν μισή κουραμάνα, ένα κομματάκι τυρί και μια ρέγγα. Την 1ην πρωινήν έγινε συναγερμός. Σηκωθήκαμε με τα όπλα και συρθήκαμε στο χιόνι επί μιαν ώραν για να συναντήσουμε τας προφυλακάς αι οποίαι εμάχοντο. Εως να φθάσωμε οι Ιταλοί απωθήθηκαν και γυρίσαμε πίσω. Ολην την νύκτα έρριξε χιόνι πολύ, τόσο που γύρω μας έφθασε ένα μέτρο. 
                                                                                                                       

Τι να έγραψε άραγε ο στρατιώτης αυτός την επόμενη ημέρα στο ημερολόγιό του;

Οι μαθήτριες της Δ2 τάξης Ελπίδα Βασιλειάδου και Παναγιώτα Βωβού φαντάστηκαν  τις συνθήκες και συνέχισαν τις σκέψεις του στρατιώτη.