Ο εγωιστής γίγαντας του Όσκαρ Ουάιλντ

Από τη θ. παράσταση του Όσκαρ Ουάιλντ "Ο εγωιστής γίγαντας"

 

Ανήμερα του Αγίου Νικολάου, αφού εκκλησιαστήκαμε στην ενορία μας, ξεκινήσαμε  τα δύο τμήματα της Ε΄τάξης και το πρώτο της Στ΄ για το πολυκλαδικό λύκειο, όπου ήταν προγραμματισμένο να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση «Ο εγωιστής γίγαντας» του Όσκαρ Ουάιλντ. Χορηγοί της παράστασης ήταν η Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας και ο Δήμος Κατερίνης και τους ευχαριστούμε θερμά γι' αυτό.

Η Παιδική σκηνή Θεσσαλονίκης μας πρόσφερε ένα πραγματικά ωραίο θέαμα με έξυπνα σκηνικά, αξιόλογη μουσική και  στοιχεία μιούζικαλ. Βέβαια το έργο από μόνο του είναι εξαιρετικό και την υπόθεση του έργου λίγο πολύ την ξέραμε.

Η ιστορία είχε να κάνει με έναν άνθρωπο που έπασχε από γιγαντισμό και γι' αυτό το λόγο ζούσε απομονωμένος σε ένα μακρινό κάστρο. Στο κάστρο αυτό, υπήρχε ένα κήπος γεμάτος λουλούδια, που φρόντιζε ο γίγαντας. Κάποια στιγμή εγκατέλειψε το κάστρο του και έφυγε μακριά. Στο διάστημα αυτό, κάποια παιδιά πήγαιναν στον κήπο του και έπαιζαν, μέχρι που κάποια μέρα εμφανίστηκε  και έδιωξε τα παιδιά με άγριο τρόπο. Στη συνέχεια  έχτισε ένα πέτρινο τοίχο γύρω από το κάστρο του. Στις ημέρες που ακολούθησαν τα ανθισμένα λουλούδια άρχισαν να μαραίνονται και ο γίγαντας στενοχωριόταν γι' αυτό. Κάποια στιγμή τα παιδιά χάλασαν ένα κομμάτι του τοίχου και μπήκαν μέσα και τότε ο κήπος άρχισε να ανθίζει Ήταν ώρα ο γίγαντας να καταλάβει τι είχε συμβεί. Κάλεσε τα παιδιά να μη φύγουν και άρχισε να παίζει καθημερινά μαζί τους.

Τα παιδιά δεν άργησαν να καταλάβουν με τη σειρά τους ότι ο γίγαντας  αν και ήταν διαφορετικός, χρειαζόταν αγάπη, συντροφιά και παιχνίδι. Έτσι συνέχισαν να τον επισκέπτονται και να περνάνε ευχάριστες στιγμές μαζί του.

Αντώνης  Μαγιώνας