Η απελευθέρωση της Κατερίνης

Πλατεία Κατερίνης 1913

Πριν από 100 ακριβώς χρόνια, στις 7,30 το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1912, σαν σήμερα ημέρα Τρίτη, τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν στην Κατερίνη που πανηγύριζε. Οι κάτοικοι από τα μπαλκόνια των σπιτιών και στις άκρες των δρόμων ζητωκραύγαζαν τον στρατό που περνούσε από τις κεντρικές οδούς 7ης Μεραρχίας και Μ. Αλεξάνδρου. O ελληνικός στρατός πορεύτηκε μέχρι τον Κισλά, (τουρκικός στρατώνας στο σημερινό πάρκο), όπου τον υποδέχτηκε αντιπροσωπεία κατοίκων της πόλης με επικεφαλής τον Επίσκοπο Παρθένιο Βαρδάκα.

Ξεχύθηκαν δάκρυα χαράς και υποδέχτηκαν τους ελευθερωτές με ελληνικές σημαίες, φωνάζοντας « Χριστός Ανέστη». Ένας λόχος με τη σημαία και τις σάλπιγγες διέτρεξε την πόλη παιανίζοντας εμβατήρια και προκαλώντας ακράτητο ενθουσιασμό στους κατοίκους.

 

Λαός και στρατός, πήγαν στην εκκλησία της Θείας Ανάληψης, όπου τελέστηκε Δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης από τον Επίσκοπο.

Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και λύπης, κηδεύτηκαν οι ήρωες νεκροί της μάχης της Κατερίνης: Δημήτριος Σβορώνος Αντισυνταγματάρχης, Δημήτριος Νίκας Υπολοχαγός, Λοχίας Βίγκος Θωμάς. Στρατιώτες: ο ανήλικος Κρητικός Κονταξάκης, Βασίλλας Γεώργιος, Σαράντης Αντώνιος, Ανευλαβής Β και 6 άνδρες ( Τρύφων Γιαννουλάκης) και 3 γυναίκες που σκότωσαν φεύγοντας οι Τούρκοι,  παρουσία στρατού και πλήθος λαού (ανάμεσά τους και του δημάρχου Κατερίνης Μουχαρέμ Ρουστέμ ο οποίος διατήρησε το αξίωμά του μέχρι το Σεπτέμβριο του 1915).