Ήταν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παράσταση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών και ταυτόχρονα πέρασε εξαιρετικά και πολλαπλά μηνύματα...
Λίγα λόγια για την παράσταση...
..... μια φορά κι έναν καιρό, όταν η γιαγιά της γιαγιάς της γιαγιάς της προ προ προ προ γιαγιάς σας ήταν ακόμη μωρό στην κούνια ....
Η Μανάλ και ο Ιμάτ , δυο αδέρφια που χάνουν το σπίτι και την οικογένεια τους περιπλανιούνται στον κόσμο ψάχνοντας ένα νέο Σπίτι.
Ψάχνοντας ένα καταφύγιο και στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από την "κακιά" Κάντζια, βρίσκονται στο δάσος. Εκεί ο Ιμάτ διψασμένος πίνει νερό από την πατημασιά ενός ελαφιού και ... μεταμορφώνεται σε ελάφι.
Το "αγόρι που έγινε ελάφι" μάς αφηγείται την περιπέτεια δυο παιδιών στην προσπάθειά τους να βρουν έναν νέο τόπο να ριζώσουν, ένα μέρος να ανήκουν, μια κοινότητα δική τους. Ανάμεσα στους ανθρώπους δε βρίσκουν παρά αδιαφορία και απόρριψη.
Οι τόποι των ανθρώπων είναι αφιλόξενοι για αυτούς γιατί είναι οι "ξένοι", έρχονται από μακριά. Το δάσος, που για άλλους είναι ένα μέρος τρομακτικό και αφιλόξενο, γίνεται για αυτούς το καταφύγιο τους. Τα ζώα, τα πουλιά, τα λουλούδια κι όλα τα πλάσματα γίνονται φίλοι και αδέρφια τους.
Θα βρουν όμως κι ένα Σπίτι; Και τι να σημαίνει άραγε το Σπίτι; Πού μπορεί να είναι; Και πώς μοιάζει;
Σκηνοθεσία-θεατρική μεταφορά: Χάρης Αμανατίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Βέτα Χαϊλατζίδου
Μουσική: Νατάσσα Ιωαννίδου
Σκηνικά-κοστούμια: Βέτα Χαϊλατζίδου
Μουσική: Νατάσσα Ιωαννίδου
Παίζουν: Άννα Γκούντα, Κατερίνα Παρλίτση, Δανάη Αμανατίδου, Όλγα Παπανάκου, Νατάσσα Ιωαννίδου, Αντώνης Καράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου