"Κωπηλασία - τρόπος ζωής..."

 

Ένας πραγματικός καταιγισμός ερωτήσεων, περίμενε την Κατερίνα Νικολαΐδου (παγκόσμια πρωταθλήτρια κωπηλασίας), κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Σχολείο μας...

Τα παιδιά αφού άκουσαν με μεγάλη προσοχή τα όσα είπε νωρίτερα ο προπονητής της, πήραν στη συνέχεια τον λόγο και ρώτησαν κυριολεκτικά... τα πάντα! Σημειώνουμε πως απαντήθηκαν πρόθυμα όλες οι ερωτήσεις και όλοι έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι από αυτά που άκουσαν, από το στόμα της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας!

Διαβάστε αναλυτικά: 

 Κατερίνα Νικολαΐδου με τους μαθητές/τροες του σχολείου μας

 

Πώς αισθανθήκατε όταν πήρατε το πρώτο μετάλλιο; «Το πρώτο μετάλλιο, τι μετάλλιο; Το πρώτο Πανελλήνιο χρυσό; Το πρώτο ευρωπαϊκό χρυσό; Το πρώτο βαλκανικό χρυσό; Κάθε μετάλλιο για μένα έχει διαφορετικά συναισθήματα, γιατί κάθε φορά που τελειώνει ένας αγώνας ξεκινάμε μια καινούρια προσπάθεια για να πάρω ένα άλλο μετάλλιο. Γι' αυτό σε ρωτάω»...

Το πρώτο από όλα που κερδίσατε; «Το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο, ήταν το πρώτο μου Πανελλήνιο, το οποίο το πήρα όταν έκανα επτά μήνες κωπηλασία και δεν το πίστευα, πραγματικά δεν το πίστευα. Μου έλεγε ο προπονητής μου ότι πάμε για το χρυσό και έλεγα: Τι χρυσό; Με επτά μήνες προετοιμασία; Κι όμως! Και από εκεί ξεκίνησαν όλα»...

Οι προπονητές ήταν αυστηροί στο θέμα της προπόνησης και των αγώνων; «Πάντα οι προπονητές πρέπει να είναι αυστηροί, αλλιώς δεν είναι προπονητές!»

Τι σας επηρέασε και ασχοληθήκατε με το άθλημα; «Ο πατέρας μου και ο προπονητής μου».

Ο πρωταθλητισμός επηρέασε την προσωπική σας ζωή; «Ναι είμαι 22 χρονών, λείπω συνέχεια από το σπίτι μου και κυρίως από την οικογένειά μου, κάτι που με έχει επηρεάσει πάρα πολύ, μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να σπουδάσω, γιατί είμαι στην Εθνική ομάδα και λείπω συνέχεια. Γύρισα προχτές από την Αθήνα και θα φύγω σε μια εβδομάδα πάλι, οπότε με έχει επηρεάσει πάρα πολύ».

Τι σας αρέσει στην κωπηλασία: «Πολλά πράγματα... Το ότι μπορώ να είμαι μόνη μου έξω στη φύση και να είμαι στη βάρκα και να κάνω την προπόνησή μου, πολλά πράγματα».

Πώς νιώσατε όταν αγωνιζόσασταν στον πρώτο σας αγώνα; «Είχα πάρα πολύ άγχος».

Πόσο χρόνο περνάτε στα μηχανήματα προπόνησης; «Λοιπόν. Οι ώρες που κάνω προπόνηση είναι 6-8 ώρες την ημέρα. Από εκεί και πέρα είναι ανάλογα τι προπόνηση κάνω. Τα πρωινά συνήθως κάνω βάρκα και τα απογεύματα τρέξιμο ή βάρη ή ποδήλατο, οπότε στο συγκεκριμένο μηχάνημα συνήθως κάθομαι ή όταν έχω κάποιο τεστ όταν θέλω να δω ποια βελτίωση έχω σε θέματα αντοχής και δύναμης ή όταν ο καιρός έξω είναι άσχημος (βρέχει, φυσάει ή έχει πολύ κρύο). Τότε κάθομαι και προπονούμαι στο μηχάνημα ... »

Με τις σημερινές καιρικές συνθήκες, το πρωί έκανες προπόνηση; «Σήμερα δεν έκανα προπόνηση, γιατί το απόγευμα θα έρθει ο ομοσπονδιακός τεχνικός να μας κάνει τεστ ».

Χτες; «Χτες ναι έκανα. Πήγα στις 7:30 και μπήκα στη βάρκα. 7:30 με 10:00».

Η κωπηλασία είναι για εσάς ένα άθλημα ή τρόπος ζωής; «Είναι ένας τρόπος ζωής πλέον».

Ποια είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα που έχετε φτάσει; Την υπολογίσατε; «Στο μονό σκιφ. Είναι 7 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα, και το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν 7 και 28! Έχασα το παγκόσμιο ρεκόρ το καλοκαίρι για ένα δευτερόλεπτο!»

Πώς νιώθετε κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε αγώνα; «Αρχικά έχω άγχος στα πρώτα λεπτά της προετοιμασίας πριν μπω στη βάρκα, γιατί χρειάζεται και ένα ζέσταμα, αλλά με το που θα μπω στη βάρκα προσπαθώ να ηρεμήσω και να σκεφτώ τις οδηγίες του προπονητή μου ή για το τεχνικό κομμάτι ή για την προετοιμασία που έχω κάνει».

Έχετε ελεύθερο χρόνο; «Έχω, έχω... Για να είμαι εδώ μάλλον θα έχω, δεν γίνεται αλλιώς».

Σας άρεσε από μικρή ηλικία η κωπηλασία; «Ξεκίνησα στα 15 μου την κωπηλασία. Αρχικά έκανα κολύμβηση από την Δ' Δημοτικού. Στη Γ' Γυμνασίου ξεκίνησα κωπηλασία».

Οι γονείς σας χαίρονται με τις επιτυχίες σας; «Οι γονείς μου χαίρονται πιο πολύ από εμένα μπορώ να πω...»

Με τι ασχολείστε στον ελεύθερο χρόνο σας; «Ή διαβάζω βιβλία ή πηγαίνω για περπάτημα που μου αρέσει πολύ, παρόλο που μπορεί όλη τη μέρα να κάνω προπόνηση ή πηγαίνω σε γυμναστήριο επειδή μου αρέσει ή ασχολούμαι με τη μαγειρική».

Σας αποφέρει κέρδη η ενασχόληση με την κωπηλασία; «Όχι δεν κερδίζω κάτι. Το κάνω επειδή το αγαπάω».

Για το κομμάτι των επιχορηγήσεων: «Δόξα τω Θεώ βρέθηκε η Ευρωπαϊκή Πίστη, η ασφαλιστική εταιρεία η οποία θέλησε να γίνει χορηγός μου και πέρσι μου αγόρασε το μηχάνημα της προπόνησης το οποίο στοιχίζει 1.500 € και το έχω στο σπίτι μου, οπότε άμα δεν μπορέσω να πάω στον Όμιλο ή μου τύχει κάτι, κάνω στο σπίτι μου προπόνηση. Μου αγόρασε επίσης κουπιά και βάρκα. Οι γονείς μου δεν διαθέτουν 12.000€ για να μου πάρουν μια τέτοια βάρκα...»

Πιστεύετε πως μετά από κάθε αγώνα βελτιώνεστε σε σχέση με τον προηγούμενο; «Δε νομίζω πως είμαι πιο καλή, απλά μου δίνει θάρρος και δύναμη για να συνεχίσω να πάω στον επόμενο αγώνα».

Σκέφτεστε να γίνετε αργότερα προπονήτρια στην Κωπηλασία; «Ναι θα μου άρεσε».

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε όταν αρχίζει ο αγώνας; «Το πρώτο πράγμα; Να μην μείνω πολύ πίσω στην εκκίνηση. Εκεί έχω ένα θέμα...»

Ποιος καλύπτει τα έξοδά σας όταν πηγαίνετε στο εξωτερικό; «Αυτά τα πληρώνει η Ομοσπονδία μου».

Πριν τους αγώνες και τις προπονήσεις, προσέχετε τη διατροφή σας; «Κυρίως προσπαθώ να προσέξω. Λέω προσπαθώ γιατί στις μέρες μας όλα τα τζανγκ φουντ, τα οποία τα καταναλώνετε και εσείς, το λέω αυτό γιατί έχω μικρότερα αδέρφια σαν κι εσάς, είναι πειρασμός. Πρώτα από όλα μου αρέσουν πάρα πολύ τα λαχανικά και δεν το λέω αυτό για να φάτε λαχανικά, το λέω επειδή μέχρι το 2012 ήμουν 75 κιλά και μπήκα στη διαδικασία να χάσω 18 κιλά, ώστε να τρέξω στην κατηγορία που τρέχω τώρα. Οπότε αναγκαστικά, θέλοντας και μη, προσπάθησαν να τρώω λαχανικά τα οποία στην πορεία μου άρεσαν πάρα πολύ. Και προσπαθώ κι εγώ να προσέξω τη διατροφή μου. Το ότι είμαι μεγάλη δε σημαίνει ότι δεν κάνω και ατασθαλίες! Εννοείται... Αλλά προσπαθώ όσο γίνεται να είμαι προσεκτική».

Όσο για την κλιμάκωση των συναισθημάτων στον τελικό του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος τον οποίον κέρδισε, δήλωσε: «Επειδή συνήθως στην εκκίνηση μένω πίσω, δεν ξέρω γιατί, ίσως λόγω άγχους να φοβάμαι μην κουραστώ στην αρχή, παρόλο που έχω κάνει πάρα πολύ προπόνηση, προσπαθώ να μην απογοητευτώ. Είναι το πρώτο κομμάτι του αγώνα. Από εκεί και πέρα όταν βλέπω ότι είμαι πιο κοντά στα μετάλλια ή ακόμη και στην πρώτη θέση παίρνω δύναμη μέσα μου να συνεχίσω και να μπορέσω να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου. Γιατί μπορεί να έχω κάνει την καλύτερη προπόνηση, αλλά αν αγχωθώ δεν θα μπορέσω να το βγάλω αυτό. Και από εκεί και πέρα στο συγκεκριμένο αγώνα όταν τερμάτισα 1η δεν το πίστευα, δεν το πίστευα πραγματικά γιατί είχα χάσει 17 κιλά σε 6 μήνες και έτρεξα σε αυτόν τον αγώνα, οπότε όταν πήγα εγώ επειδή όλες οι υπόλοιπες αθλήτριες ήταν ήδη στα κιλά που έπρεπε να είναι, γιατί ήταν και πιο κοντές από εμένα, ήταν και πιο εύκολο να κρατήσουν το βάρος τους, ήταν και πιο έμπειρες...»

Για την πίεση των προπονήσεων τόνισε: «Έχω τύχει σε προπόνηση να κλαίω κιόλας, αλλά δεν σταμάτησα, εννοείται. Δεν υπάρχουν μόνο τα εύκολα, υπάρχουν και τα δύσκολα στον αθλητισμό».

Έχετε τραυματιστεί σε αγώνες; «Ναι έχω πάθει δύο σοβαρούς τραυματισμούς. Ο ένας ήταν στον στον τραπεζοειδή στην ωμοπλάτη μου, λόγω της υπερβολικής προπόνησης. Δεν είχα τη δυνατότητα να ξεκουραστώ κατάλληλα γιατί είχαμε απανωτούς αγώνες, ευτυχώς επανήλθα γρήγορα και πέρσι 10 μέρες πριν φύγουμε για το Πανευρωπαϊκό, που έγινε στο Βελιγράδι, έπαθα οσφυαλγία στη μέση μου και δεν μπορούσα να περπατήσω για τρεις μέρες. Ευτυχώς έκανα φυσικοθεραπείες και σε μέσα σε 4-5 μέρες ήμουν καλά. Δεν θα έτρεχα στο Βελιγράδι που πήρα το χρυσό! Πήρα ρίσκο, ήταν να μην τρέξω! Ήμουν πολύ χάλια με τη μέση μου, αλλά τελικά έτρεξα ... ».

Έχετε κανένα «κόλπο» στη διάρκεια του αγώνα: «Δεν το 'χω βρει ακόμη (γέλια)»

Όταν είχατε τραυματιστεί, οι προπονήσεις σταμάτησαν; «Έκανα λιγότερη προπόνηση, έκανα εναλλακτική προπόνηση, αντί να μπω βάρκα συμπλήρωνα την προπόνηση σε ποδήλατο, αλλά ο όγκος της προπόνησης πάλι έβγαινε. Μπορεί να έκανα και 4 ώρες ποδήλατο!»

Πώς νιώθετε όταν γυρνάτε στο σπίτι σας με ένα μετάλλιο, ειδικά χρυσό; «Είμαι χαρούμενη, αλλά περισσότερο χαίρομαι επειδή βλέπω τους δικούς μου ανθρώπους να χαίρονται για μένα».

Έχετε κάποια στρατηγική στους αγώνες σας; «Άλλοι νομίζουν ότι είναι στρατηγική, αλλά αυτό που κάνω είναι ότι ίσως μένω λίγο πίσω στην εκκίνηση και έχω καλύτερο τελευταίο 500άρι ή δεύτερο 1.000άρι».

Σε ερώτηση τι συμβουλές της δίνει η μητέρα της, όταν φεύγει για αγώνες απάντησε: «Η μαμά είναι πιο χαλαρή, ο μπαμπάς μου έχει περισσότερο άγχος. Σε όλους τους αγώνες που πάμε και έρχονται και οι γονείς μου, ο μπαμπάς είναι αυτός που κλαίει! Η μαμά είναι πιο χαλαρή, δεν ξέρω γιατί! »

Τέλος ρωτήθηκε αν της φαινόταν δύσκολο το ξεκίνημα στην κωπηλασία: «Μου φάνηκε δύσκολο γιατί όταν πήγα στον Όμιλο, τα κορίτσια της ηλικίας μου ξέρανε ήδη να τραβάνε κουπί, κάτι το οποίο εγώ δεν ήξερα. Από εκεί και πέρα ισχύει αυτό που είπε ο προπονητής μου, ότι δηλαδή θέλει πολλή υπομονή»...