Στα μονοπάτια της Άνω Μηλιάς ...

Το πρωί της Παρασκευής (22/11), 44 μαθητές και 5 συνοδοί - δάσκαλοι του Σχολείου μας, ανεβήκαμε στα πλαίσια  προγραμματισμένης επίσκεψης, στο Ορειβατικό Καταφύγιο του Ε.Ο.Σ Κατερίνης, που βρίσκεται στην Άνω Μηλιά....

 Η Άνω Μηλιά είναι ένα γραφικό χωριό του νομού Πιερίας, που απέχει 15 χλμ. από την Κάτω Μηλιά. Ανήκει στο Δήμο Πέτρας και έχει 5 κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή.

Στο χωριό σώζονται ερείπια από τον περίφημο Πύργο των Λαζαίων, της γνωστής οικογένειας κλεφταρματολών του Ολύμπου. Μάλιστα στο χώρο αυτό ανεγέρθηκε μνημείο για τη σπουδαία αυτήν οικογένεια, από το Δήμο Πέτρας.

Σε ένα μικρό πεύκο κοντά σε μικρό ναό του χωριού (ανεγέρθηκε στη μνήμη του Κοσμά του Αιτωλού), σώζεται ακόμα και σήμερα ο σιδερένιος σταυρός που χάραξε το 1763 ο  Κοσμάς ο Αιτωλός σε ανάμνηση της επίσκεψής του και της διδασκαλίας του στην Πιερία.
 

Το καταφύγιο του EOΣ Kατερίνης, με χωρητικότητα 62 ατόμων και νερό πηγαίο βρίσκεται σε υψόμετρο 1.050 μ. 

Αυτό το όμορφο καταφύγιο ήταν ο προορισμός μας, σε μια εκδρομή που επαναλαμβάνεται τα τελευταία χρόνια, παραμονές της Αγίας Αικατερίνης από τις μεγάλες τάξεις του Σχολείου μας.

Αυτή τη φορά ανέβηκαν στο χώρο, όπως προαναφέρθηκε, 44 μαθητές των τμημάτων Ε1, Ε2, Στ1, Στ2.

Μετά από διαδρομή 40 περίπου λεπτών φτάσαμε στο καταφύγιο και αφού τακτοποιηθήκαμε (παιδιά και συνοδοί) στα κρεβάτια μας, ακολούθησε περπάτημα στο πανέμορφο δάσος μέχρι να συναντήσουμε το σημείο όπου στις 17/12/1997 κατέπεσε σε υψόμετρο 1.200μ στην τοποθεσία "Ντίτσιος"  το ουκρανικό αεροπλάνο τύπου  "Γιάκοβλεφ". 

Περπατήσαμε συνολικά (πήγαινε - έλα), 9 χιλιόμετρα μέσα σε ένα δάσος κατάφυτο από οξιές, ώσπου να συναντήσουμε τα πολλά μικρά εκκλησάκια που έστησαν οι συγγενείς των 72 θυμάτων της τραγωδίας...  

Για την ιστορία το πλήρωμα του ουκρανικού αεροσκάφους, εκείνη τη μοιραία νύχτα  είχε χαθεί και δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας του αεροδρομίου "Μακεδονία" λόγω κακής γνώσης της αγγλικής γλώσσας. Κάνοντας κύκλους και προσπαθώντας να ξαναβρούν το αεροδρόμιο, οι δύο χειριστές μετά από 18 λεπτά άσκοπων κύκλων «κάρφωσαν» το αεροσκάφος στα Πιέρια Όρη χωρίς να αντιληφθούν ότι κινδυνεύουν, αφού είχαν χαθεί εντελώς και δεν γνώριζαν το ασφαλές ύψος της περιοχής που βρίσκονταν.

Ακολούθησε η επιστροφή  μας στο καταφύγιο, το μεσημεριανό μας γεύμα (νόστιμη μακαρονάδα) και κατόπιν, μετά από ξεκούραση μιας περίπου ώρας, ήμασταν και πάλι στο ...δρόμο.

Αυτή τη φορά προοροσμός μας ήταν η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής αλλά και αυτήν του Κοσμά του Αιτωλού, όπου η δασκάλα του σχολείου μας Μαρία Τσιτουρίδου, μάς εξιστόρησε πολλές λεπτομέρειες από τη ζωή του πατρο-Κοσμά, ενός πραγματικά μεγάλου διδάσκαλου του γένους...

Μετά από μια στάση στην παιδική χαρά του χωριού, επιστρέψαμε στο καταφύγιο. Εκεί ο υπεύθυνος του Ε.Ο.Σ Κατερίνης έδειξε στα παιδιά διάφορα μέσα που χρησιμοποιούν οι ορειβάτες στις διαδρομές τους και στη συνέχεια ήρθε η ώρα του βραδινού φαγητού, για το οποίο γράψαμε σε άλλη ανάρτησή μας...

Κατάκοποι από το πολύωρο πρωινό περπάτημα, μαθητές και εκπαιδευτικοί πέσαμε νωρίς νωρίς για ύπνο. Το πρωί του Σαββάτου, αφού είδαμε την υπέροχη ανατολή και πήραμε το πρωινό μας, επιστρέψαμε με το λεωφορείο στην Κατερίνη.

Έτσι ολοκληρώθηκε η εκδρομή μας στην Άνω Μηλιά, μια εκδρομή που άφησε ΜΟΝΟ θετικές εντυπώσεις σε όσους συμμετείχαμε σε αυτήν...